επίκαιρες προτάσεις

[2006]

Μπορεί να ξέρεις από ποίηση, δεν ξέρεις όμως τον δρόμο. (στον Α.)

Συνήθως αργώ. (στην Ι.)

Να μια καλή άσκηση: να μην δίνουμε καμία σημασία στην ομορφιά.

Άλλο η αυτοπεποίθηση, άλλο η βιασύνη. (στην Α.)

Παίρνω άλλο ένα γιατί έχω πιεί πολύ.



[2007]

Καμιά φορά, όταν κάτι δεν σου αρέσει, σου αποστερεί 
την δυνατότητα να πρωτοτυπήσεις.

Σαν ξυπνήσαμε, είχε μεσημεριάσει.

Πραγματικά δύσκολο να πιείς λιγότερο. 

Ποτέ πια ψυχολογία!

Είναι καλό να ξυπνάς απόγευμα, γιατί έχεις όλη τη νύχτα μπροστά σου. 

Όχι στην δικτατορία των 330ml.

Δεν υπάρχει καμμία κοινοτοπία που να μας τρομάζει.


[2008]

Η τυχαία χρονική σειρά μιας γνωριμίας παίζει στην πραγματικότητα τον ρόλο
που θα προτιμούσε κανείς να αποδώσει στην ιεραρχία των συναισθημάτων.

Το άγχος ενός εραστή να χάσει τον σύντροφό του από κάτι καινούριο,
ένα παράγωγο του παλιού, ίσως είναι πραγματικά συγκινητικό.
Αλλά όλοι ξέρουμε πως ακόμα και αυτή η τρυφερότητα έχει
την τάση να συσσωρεύεται σαν αδιανόητη βαρβαρότητα.

Η επιθυμία για ιδιοκτησία αντικατοπτρίζει
τον χρόνο ως φόβο της απώλειας.

Ό,τι υπάρχει, βιώνεται μονάχα σε σχέση με την πιθανή μη-ύπαρξη του.
Έτσι παγιώνεται ως ιδιοκτησία, και συνεπώς σαν κάτι λειτουργικό,
ανταλλάξιμο. Η ανταλλαγή, στην συγκεκριμένη περίπτωση,
είναι ηρεμία, επιβεβαίωση. Χρόνος μιζέριας γεμάτος ευτυχία.
Ταυτόχρόνα, μόλις κάτι γίνει ιδιόκτητο, παύουμε να το κοιτάζουμε.
Εάν οι σχέσεις των ανθρώπων δεν ήταν κτητικές με κανέναν τρόπο,
θα έπαυαν να είναι ανταλλάξιμες. Η πραγματική τρυφερότητα θα ήταν
μια που αρνείται την ταύτιση του συγκεκριμένου με το αποκλειστικό.
Η προστασία του συγκεκριμένου έγκειται στο γεγονός πως δεν μπορεί
να επαναληφθεί, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο οφείλει να ανέχεται το καινούριο.
τα αυτοκίνητα, οι βόμβες και ο κινηματογράφος συγκρατούν το όλον