13 Φεβ 2012

οι προλετάριοι είναι πάντα αντιπαθητικοί

Όταν παράγουμε χωρίς να γκρινιάζουμε, όταν καταναλώνουμε δανειζόμενοι, όταν ακολουθούμε τις προσταγές της αστυνομίας και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων, όταν ξοδεύουμε στην δουλειά ατελείωτες ώρες -που δεν θα ξαναπάρουμε ποτέ πίσω- χωρίς να παραπονιόμαστε, όταν χειροκροτάμε το θέαμα που συγκρατεί το όλον, όταν καταπίνουμε τα ψυχοφάρμακα για να αντέξουμε μια ζωή που δεν διαλέξαμε, εισπράττουμε την περιφρόνηση.

"Το κεφάλαιο υποτιμά το κόστος αναπαραγωγής και επιβίωσης των προλετάριων ή τους καθιστά πλεονάζοντες. Το κράτος ενορχηστρώνει αυτή την υποτίμηση, οργανώνοντας ταυτόχρονα και την συστηματική ποινικοποίηση τους. Το θέαμα τους γελοιοποιεί, όταν δεν τους παρουσιάζει ως αντι-κοινωνικούς εγκληματίες. Οι διανοούμενοι τους καταδικάζουν στην αφάνεια, τραγουδώντας εν χορώ πως έχουν πάψει να υφίστανται. Οι αριστεροί, αιώνιοι οπαδοί του γενικευμένου διαχωρισμού, τους φθονούν γιατί έχουν καταλάβει πως δεν μπορούν πια να τους εντάξουν στα μαγαζάκια τους. Οι πατριώτες τους προσεγγίζουν μονάχα όταν αποδέχονται να κρατήσουν σφιχτά την εθνική τους ταυτότητα πάνω από κάθε εξευτελισμό της ζωής τους. Κάποιοι ανατρεπτικοί τους κράζουν ως εφυσηχασμένους μικροαστούς. Οι μικροαστοί τους μισούν γιατί τους θυμίζουν τον εαυτό τους, άνευ της γκλαμουριάς της μικρο-ιδιοκτησίας."

Όταν βγαίνουμε από την αφάνεια της συμβατικότητας, το μίσος θεριεύει.

"Όταν καταστρέφουν τις προσόψεις ενός κόσμου που δεν τους αποδέχεται είναι βάνδαλοι. Όταν επιτίθονται στο αλλοτριωμένο σκηνικό της καπιταλιστικής ομαλότητας είναι χουλιγκάνοι. Όταν καταστρέφουν τις τράπεζες, που όλοι μισούν κατά τα άλλα, είναι προβοκάτορες.  Όταν αποκτούν με την βια τα εμπορεύματα εκείνα που έχουν στερηθεί από την γενίκευση της φτώχιας, είναι πλιατσικολόγοι. Όταν επιτίθονται στην αστυνομία, είναι προβοκάτορες της αστυνομίας. Όταν καίνε τους εργασιακούς χώρους στους οποίους ξοδεύουν μια ζωή χωρίς νόημα, εντείνουν την οικονομική κρίση γιατί χάνονται θέσεις εργασίας. Όταν ισοπεδώνουν αίθουσες κινηματογράφου, όλοι κλαίνε και οδύρονται ενθυμούμενοι τις συγκινητικές στιγμές που έζησαν στα αποστειρωμένα μαυσωλεία του θεάματος. Όταν φτιάχνουν έμπρακτες σχέσεις αλληλεγγύης στον δρόμο, είναι συμμορίες."

Θα τους γκρεμίσουμε, μαζί με όλες τις ιεραρχίες που τους προστατεύουν.

ποιός θα υπερασπιστεί τα πλιάτσικα;

"Οι απαλλοτριωτές πήραν απλά τις υποσχέσεις της κοινωνίας της αφθονίας και του εμπορεύματος τοις μετρητοίς. Θέλουν να αποκτήσουν αμέσως όλα αυτά τα αντικείμενα που προβάλλονται ως ευτυχία καταργώντας την αφηρημένη πρόσβαση σε αυτά. Αρνούνται την ανταλλακτική αξία –την πραγματικότητα του εμπορευματικού κόσμου- και βυθίζονται σε μια ξέφρενη και υστερική αξία χρήσης. Μέσω της κλοπής και του δώρου ανακαλύπτουν μια χρήση η οποία αρνείται την καταπιεστική λογική του εμπορεύματος, αποδεικνύοντας τις σχέσεις που την παράγουν ως αυταρχικές και μη-απαραίτητες. 

Το γενικευμένο πλιάτσικο ήταν η πιο άμεση πραγματοποίηση του θολωμένου ρητού «στον καθένα με βάση τις ανάγκες του», με τις ανάγκες αυτές να ορίζονται από ένα οικονομικό σύστημα το οποίο αρνείται η πράξη της κλοπής και της καταστροφής. Αλλά εφόσον η μεταφυσική της αφθονίας γίνεται κατανοητή άμεσα και καταβροχθίζεται άμεσα, αντί να την κυνηγάει κανείς μέσω της αλλοτριωμένης εργασίας, οι πραγματικές ανάγκες μιας γιορτής, μιας παιχνιδιάρικης αυτό-πραγμάτωσης και ενός potlatch καταστροφής αποκαλύπτονται. 

Αυτοί που καταστρέφουν εμπορεύματα διακηρύττουν την υπεροχή των ανθρώπων απέναντι στα εμπορεύματα, θρυμματίζουν τον μονόλογο τους. Οι φλόγες καταναλώνουν την κοινωνία της κατανάλωσης. Από την στιγμή που ένα εμπόρευμα δεν πωλείται, χάνει το φετιχιστικό του χαρακτήρα και την λάμψη του συμβολισμού του.
 
Το πλιάτσικο είναι η φυσική απάντηση στην κοινωνία της αφθονίας των εμπορευμάτων. Η απαλλοτρίωση φανερώνει επίσης όλα εκείνα τα οποία κρύβει μέσα του το εμπόρευμα: την αστυνομία, τους δικαστές και όλους τους επιτηρητές της τάξης της κατανάλωσης και παραγωγής. Τι είναι η αστυνομία; Είναι ο απόλυτος υπηρέτης του εμπορεύματος, ο άνθρωπος που έχει υποταχθεί πλήρως στο εμπόρευμα, του οποίου η δουλειά είναι να εξασφαλίζει πως ένα δεδομένο προϊόν αλλοτριωμένης εργασίας παραμένει ένα εμπόρευμα με την μεταφυσική ιδιότητα της ανταλλακτικής αξίας έναντι της χρήσης του."
τα αυτοκίνητα, οι βόμβες και ο κινηματογράφος συγκρατούν το όλον