βγαλμένα από την ζωή


[2006]

Πάει και τον πηδάνε και του δίνουνε λεφτά για αντάλλαγμα. Είναι προλετάριος.

Οι πλούσιοι πάνε με αυτοκίνητο. Οι φτωχοί με τα πόδια. Και εμείς σπάμε πλάκα.

Είναι μέρος της ηθικής ότι δεν αισθάνεται κανείς σπίτι του εκεί που μένει (αλλά και πουθενά αλλού).

Μια έκρηξη οργής που συμβαίνει στην ώρα της, είναι πράξη που δείχνει χαρακτήρα.

Πίνουμε μέχρι το μπουκάλι να μας φανεί διαφορετικό.

Προτιμάμε αυτό που δεν υπάρχει.

Δεν είναι όλες οι αγελάδες γκρίζες, αλλά όλες βόσκουν στο ίδιο λιβάδι.



[2007]


Δηλαδή πρέπει να λέμε ψέματα για να κοιμηθούμε μαζί; (στην Γ.)

Με το καρότο και την μάστιγα.

(Υπό)κουλτούρα να (υπεκ)φύγουμε. (Α.)

Φαντάζεσαι οι γάτοι να έπιναν αλκοόλ;

Η απόγνωση ανήκει στα ζευγάρια. Η μελαγχολία σε αυτούς που είναι μόνοι. (Μ.)

Αν ο χαλκός ξυπνήσει σάλπιγγα, δεν φταίει αυτός. (Ρ.)

Κουβαλούν κάθε Πέμπτη βράδυ τον βλακώδη φθόνο τους.

Τα μάτια της, μια αδιάκριτη υπόσχεση.

Είμαι νεκροταφείο.

Το Καλό είναι κατά μια έννοια απελπιστικό. (Κ.)


[2008]

Πας και έρχεσαι, παρόλο που είσαι συνέχεια μπροστά μου (στην Ε.)

Παλιότερα, η αφαιρετική σκέψη ήταν μια πρόταση για να κατανοήσεις
την ολότητα. Σήμερα, είναι ένας ασφαλής τρόπος για να σου διαφευγει. (από Π.Κ.)

Παρασκευή βράδυ. Φεύγει ο Μ. Κανείς δεν το θέλει, εκτός απο την δουλειά.
Εμείς ψάχνουμε σκουπίδια απεγνωσμένα. (από ημερολόγιο ταξιδιού)

Γνωρίζεις κάποια. Περνάτε κάποιο καιρό μαζί, επιλογή σου, και δίνεις αξία σε αυτό. Κάποια στιγμή θα βγείς μόνος, χωρίς αυτήν, και κάποιος θα γυρίσει και θα ρωτήσει: "Πού είναι η δικιά σου;". Αυτό είναι μίσος.

Μόνο για αυτό ασχολούμαι με αυτά. (G.F.W.H)

Nichts χωρίς φεγγάρι.
τα αυτοκίνητα, οι βόμβες και ο κινηματογράφος συγκρατούν το όλον