Κάποτε, είχαμε γράψει πως προτιμάμε να "κρατήσουμε για τον εαυτό μας ασφαλή απόσταση από την δικτατορία της άμεσης ικανοποίησης, την εμμονή του να τοποθετείσαι πάνω στην κάθε μαλακία που συμβαίνει (με αποτέλεσμα να ασχολείσαι μόνο με τις μαλακίες που συμβαίνουν) και την βιασύνη που συνοδεύει την δημοκρατική γραφή η οποία μετατρέπει τους πάντες ομοιόμορφα σε ακροατές." Οι πρόσφατες "εξελίξεις" επιβεβαίωσαν με τραγικότητα την παρελθοντική μας επιλογή.
Συνέβη κάτι συνταρακτικό; Όχι. Απλά. Η κυβέρνηση συνεχίζει ενισχυμένη (το αν θα φύγει ο Παπανδρέου ή όχι είναι τελείως αδιάφορο για όποιον/όποια έχει στοιχειώδη αυτο-σεβασμό), η ΝΔ αποκαλύφθηκε ότι τελικά δεν είναι και τόσο εναντίον του μνημονίου, η αριστερά ξεφτιλίστηκε ακόμα περισσότερο. Απίστευτες αποκαλύψεις. Σκάνδαλο. Έχουμε πραγματικά σοκαριστεί.
Διαβάσαμε αυτές τις μέρες αδιανόητες μαλακίες. Επίδοξοι δημοσιογραφίσκοι/bloggers έγραφαν, επεξεργάζονταν, προέβλεπαν. Ποιός θα κάνει πρώτος την σωστή ανάλυση. Βάλθηκαν όλοι να πείσουν πως ξέρουν τι συμβαίνει. Πως δεν μένουν πίσω. Δεν τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις. Ένα πράγμα δεν ξέρουν όλοι αυτοί να κάνουν, ίσως και το πιο βασικό: να το βουλώνουν.
Με μια ταχυδακτυλουργική κίνηση, ξεχάστηκαν όσα έχουν κάποια σημασία και εστίασαν όλοι στην σκηνή, μπας και προλάβουν να δουν τους ηθοποιούς να αλλάζουν θέση. Μάταια φωνάζουμε πως δεν μας ενδιαφέρει το έργο. Αν είμαστε εδώ, δεν είναι από επιλογή μας, και αν παραμένουμε είναι μονάχα μπας και κάνουμε καμιά φασαρία, εδώ πίσω στην γαλαρία.
Σιγά σιγά, μετά το διαφημιστικό διάλλειμα και τις εξωτικές χορεύτριες, ξυπνάμε από το όνειρο και προσγειωνόμαστε στην έρημο του πραγματικού. Θα εξακολουθούμε να γινόμαστε φτωχότεροι. Θα εξακολουθούμε να αισθανόμαστε ολοένα και πιο υποτιμημένοι. Θα φτάσουμε στο σημείο να αναπολούμε με συγκίνηση τις εποχές που ήταν πολύ πιο έυκολο να αδιαφορούμε για το χρήμα, την εργασία, τον μαλακισμένο κόσμο τους. Τόσο χαμηλά. Κατά τα άλλα, παίζει και να γίνουν εκλογές κάποια στιγμή. Γαμώ.
Συνέβη κάτι συνταρακτικό; Όχι. Απλά. Η κυβέρνηση συνεχίζει ενισχυμένη (το αν θα φύγει ο Παπανδρέου ή όχι είναι τελείως αδιάφορο για όποιον/όποια έχει στοιχειώδη αυτο-σεβασμό), η ΝΔ αποκαλύφθηκε ότι τελικά δεν είναι και τόσο εναντίον του μνημονίου, η αριστερά ξεφτιλίστηκε ακόμα περισσότερο. Απίστευτες αποκαλύψεις. Σκάνδαλο. Έχουμε πραγματικά σοκαριστεί.
Διαβάσαμε αυτές τις μέρες αδιανόητες μαλακίες. Επίδοξοι δημοσιογραφίσκοι/bloggers έγραφαν, επεξεργάζονταν, προέβλεπαν. Ποιός θα κάνει πρώτος την σωστή ανάλυση. Βάλθηκαν όλοι να πείσουν πως ξέρουν τι συμβαίνει. Πως δεν μένουν πίσω. Δεν τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις. Ένα πράγμα δεν ξέρουν όλοι αυτοί να κάνουν, ίσως και το πιο βασικό: να το βουλώνουν.
Με μια ταχυδακτυλουργική κίνηση, ξεχάστηκαν όσα έχουν κάποια σημασία και εστίασαν όλοι στην σκηνή, μπας και προλάβουν να δουν τους ηθοποιούς να αλλάζουν θέση. Μάταια φωνάζουμε πως δεν μας ενδιαφέρει το έργο. Αν είμαστε εδώ, δεν είναι από επιλογή μας, και αν παραμένουμε είναι μονάχα μπας και κάνουμε καμιά φασαρία, εδώ πίσω στην γαλαρία.
Σιγά σιγά, μετά το διαφημιστικό διάλλειμα και τις εξωτικές χορεύτριες, ξυπνάμε από το όνειρο και προσγειωνόμαστε στην έρημο του πραγματικού. Θα εξακολουθούμε να γινόμαστε φτωχότεροι. Θα εξακολουθούμε να αισθανόμαστε ολοένα και πιο υποτιμημένοι. Θα φτάσουμε στο σημείο να αναπολούμε με συγκίνηση τις εποχές που ήταν πολύ πιο έυκολο να αδιαφορούμε για το χρήμα, την εργασία, τον μαλακισμένο κόσμο τους. Τόσο χαμηλά. Κατά τα άλλα, παίζει και να γίνουν εκλογές κάποια στιγμή. Γαμώ.
3 σχόλια:
Σύμφωνοι, αλλά πρέπει να υπάρχει και μια στοιχειώδης εκτίμηση του πόσο βαθιά είναι η γαλαρία και πόσους χωράει, αφού έτσι κι αλλιώς όλοι εδώ παραμένουμε, όχι από επιλογή.
Τα συμπεράσματα είναι 2:
1)Η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει μεγαλύτερη νομιμοποίηση ούτε από την τρόικα
2)Αν επιβιώσει, ένα είναι βέβαιο, έχει καεί πολιτικά η δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης της οικονομικής πολιτικής. Η πόλωση και ο διχασμός του κόσμου, όχι των πολιτικών είναι πλέον θέμα ημερών. Δεν θα υπάρχουν πλέον περιθώρια για διορθώσεις εντός του συστήματος. Και το δίλημμα θα γίνει σε όλους σαφές:ή πάμε σκληρά μνημονιακά, σε νέες απολύσεις και μεγαλύτερη ύφεση ή σε συστημική ρήξη.
Καλά το κειμενάκι είναι σε τελική μη πολιτικό. Ντάξει σχολιάζει τις μαλακίες που γράφουν διάφοροι που σε τελική αναλύουν το επιφανειακό με βάση τη σάχλα. Μέχρι εδώ καλά. Το σχόλιο όμως για 'συστημική ρήξη' είναι όχι απλώς επιφανειακό αλλά και εξίσου χαρακτηριστικό της μπουρδολογίας της εποχής: κατατάσσεται στα 'τζογαδόρικα'. Είναι τυπικό δείγμα ανθρώπων που μπερδεύουν τα συναισθήματα τους με την πολιτική τους θεώρηση και που με την αυτοπεποίθηση που προσδίδουν κάποιες μισοχωνεμένες ιδέες άλλων, ενθαρρύνουν τους κατοίκους της χώρας να παίξουν ζάρια με το μέλλον τους (και των παιδιών τους).
Φίλε/η ανώνυμε νο.2. Το πρώτο σχόλιο είναι περιγραφικό και όχι αξιολογικό. Η αίσθηση ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για μεταρρύθμιση ανήκει σε πολύ κόσμο, χωρίς κάτι τέτοιο να τους καθιστά τζογαδόρους για το μέλλον κανενός. Βιάστηκες να διαβάσεις κάτι άλλο στο πρώτο σχόλιο, και η απαξίωση που δείχνεις δεν σε τιμά καθόλου, πόσο μάλλον όταν είναι βασισμένη σε παρανόηση.
Δημοσίευση σχολίου